ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΕΣ

Από τον Βασίλη Π. Ζαχαριάδη MD Phd

Περίληψη - Με λίγα λόγια.....

Η χρόνια φλεγμονή του οστού μπορεί να προκύψει από ασήμαντους τραυματισμούς ή ν’ αναπτυχθεί πάνω σε ορθοπεδικές προθέσεις (όπως πλάκες και βίδες που υποστηρίζουν κάποιο κάταγμα). Η μόλυνση παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτό το σημείο, αλλά δεν είναι το κύριο πρόβλημα. Αυτή η πάθηση αναπτύσσεται συνήθως εκεί όπου υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο το οστό δεν είναι ικανό να αυτοθεραπευτεί σωστά, όπως λιγοστή παροχή αίματος ή άλλα ιατρικά προβλήματα όπως ο διαβήτης ή θεραπεία με στεροειδή. The πόνος που δημιουργείται και η ακινησία λόγω αυτού μπορούν να εμποδίσουν τον άρρωστο στην καθημερινή δουλειά και ζωή. Το χειρουργείο στο επηρεασμένο κόκαλο είναι δύσκολο γιατί μπορεί μόνο να εξαπλώσει τη μόλυνση, ή να κάνει και άλλη πληγή στο οστό η οποία δεν θα μπορεί να θεραπευτεί σωστά. Το Υπερβαρικό Οξυγόνο ενισχύει την αντίσταση του οργανισμού στη μόλυνση παρέχοντας επιπλέον οξυγόνο κα εφοδιάζοντας τα λευκά κύτταρα τα οποία καταστρέφουν τα βακτήρια. Το επιπλέον οξυγόνο προάγει τη δραστηριότητα των κυττάρων που βοηθούν στην παραγωγή καινούργιων ιστών και τα οποία μπορούν ν’ αρχίσουν κανονικά τη δημιουργία ενός καινούργιου ιστού. Αργότερα, μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ανάπτυξη καινούργιων αγγείων μέσα στην επηρεασμένη περιοχή το οποίο βοηθά στη διατήρηση των ωφελειών από την προηγούμενη θεραπεία.Παρ’ όλ’ αυτά η αναγκαία επέμβαση (όπως η αφαίρεση μολυσμένων εμφυτευμάτων και νεκρών οστών) δεν μπορεί να αποφευχθεί απλά επειδή χρησιμοποιήθηκε το Υπερβαρικό Οξυγόνο. Ο χρόνος του χειρουργείου και η χρήση σωστών αντιβιοτικών πρέπει να είναι οργανωμένα στον ίδιο χρόνο με την Υπερβαρική Οξυγονοθεραπεία.

Αναλυτική Παρουσίαση Υποτροπιάζουσας οστεομυελίτιδας

Η χρόνια φλεγμονή του οστού μπορεί να προκύψει από τραυματισμούς ή ν’ αναπτυχθεί πάνω σε ορθοπεδικές προθέσεις (όπως πλάκες και βίδες που υποστηρίζουν κάποιο κάταγμα). Η μόλυνση παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτό το σημείο, αλλά δεν είναι το κύριο πρόβλημα. Αυτή η πάθηση αναπτύσσεται συνήθως εκεί όπου υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο το οστό δεν είναι ικανό να αυτοθεραπευτεί σωστά, όπως λιγοστή παροχή αίματος, συντριπτικά κατάγματα, ανοικτά κατάγματα (κατάγματα στα οποία το οστό είναι εκτεθειμένο, και μολύνεται από το περιβάλλον) ή άλλα προυπάρχοντα ιατρικά προβλήματα όπως ο διαβήτης ή θεραπεία με στεροειδή, τα οποία ελαττώνουν την άμυνα του οργανισμού. Ο πόνος που δημιουργείται και η ακινησία λόγω αυτού μπορούν να εμποδίσουν τον άρρωστο στην καθημερινή δουλειά και ζωή. Το χειρουργείο στο επηρεασμένο κόκαλο είναι δύσκολο γιατί μπορεί μόνο να εξαπλώσει τη μόλυνση, ή να κάνει και άλλη πληγή στο οστό η οποία δεν θα μπορεί να θεραπευτεί σωστά. Το Υπερβαρικό Οξυγόνο (ΗΒΟ) ενισχύει την αντίσταση του οργανισμού στη περιοχή της μόλυνσης παρέχοντας επιπλέον οξυγόνο και ενεργοποιεί τα λευκά αιμοσφαίρια και τα ιστιοκύτταρα ώστε να καταστρέφουν τα βακτήρια με φαγοκυττάρωση. Επίσης το ΗΒΟ αυξάνει την αποτελεσματικότητα των αντιβιοτικών (συνεργική δράση). Το ΗΒΟ προάγει τη δραστηριότητα των κυττάρων που βοηθούν στην παραγωγή καινούργιων ιστών. Μετά την ενεργοποίηση των αμυντικών κυττάρων (λευκών αιμοσφαιρίων και ινοβλαστών) τα οποία σε συνέργια με τα αντιβιοτικά αντιμετωπίζουν την φλεγμονή στο οστό, αρχίζει η ανάπτυξη καινούργιων αγγείων μέσα στην επηρεασμένη περιοχή το οποίο βοηθά στη διατήρηση των ωφελειών από την προηγούμενη θεραπεία. Με την δημιουργία των νέων αγγείων (νεοαγγειογένεση) γίνεται δυνατή η μεταφορά των δομικών υλικών ώστε να αρχίσει ο οργανισμός να επισκευάζει την ιστική βλάβη (πώρωση του κατάγματος).

Υπάρχει όμως μία βασική και απαράβατη αρχή. «Στα τμήματα του οστού που έχουν νεκρωθεί δεν φτάνει ούτε η αντιβίωση ούτε το ΗΒΟ, παρά μόνο το χέρι του χειρουργού.»

Κατά συνέπεια η αναγκαία επέμβαση (όπως η αφαίρεση μολυσμένων εμφυτευμάτων και νεκρών οστών) δεν μπορεί να αποφευχθεί απλά επειδή χρησιμοποιήθηκε το Υπερβαρικό Οξυγόνο (ΗΒΟ). Ο χρόνος του χειρουργείου και η χρήση σωστών αντιβιοτικών πρέπει να είναι οργανωμένα στον ίδιο χρόνο με την Υπερβαρική Οξυγονοθεραπεία.

Η στρατηγική αντιμετώπισης της χρόνιας οστεομυελίτιδος σήμερα, περιλαμβάνει τρία στάδια.

1. Υπερβαρική οξυγονοθεραπεία σε συνδυασμό με αντιβίωση (συνήθως απαιτούνται 10 – 15 συνεδρίες)

2. Χειρουργικός καθαρισμός του οστού και σταθεροποίηση του κατάγματος

3. Συνέχιση της Υπερβαρικής Οξυγονοθεραπείας (ΗΒΟ) σε συνδυασμό με αντιβίωση για περαιτέρω 20 – 25 θεραπείες.

Η παραπάνω στρατηγική αντιμετώπισης της χρονίας οστεομυελίτιδος, δίνει ποσοστό πλήρους ιάσεως περί το 98%, όταν η κλασσική αντιμετώπιση με χειρουργικό καθαρισμό και αντιβίωση κυμαίνεται περί το 67%